κουμπώνοντας… τον χαμένο χρόνο – The Curious Case of Benjamin Button

«Life isn’t measured in minutes, but in moments»

Τώρα θα μου πεις, το ότι ο χρόνος είναι αδυσόπητος είναι γνωστό. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχες ανοιχτό μόνο ένα παράθυρο στα windows, και έκανες μόνο μία δουλειά χωρίς να διασπάσαι σε 2, 3 ή και περισσότερες; Πότε δεν έτρεχαν στο μυαλό 1000 σκέψεις και δεν έβαζες προτεραιότητες προκειμένου να τα καταφέρεις όλα μέσα σε 24 ώρες; Μη μου πεις ότι δεν έχεις ποτέ σκεφτεί πόσο βολικό θα ήταν να κλωνοποιήσεις τον εαυτό σου για να τα προλάβεις όλα; Εξάλλου, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει κάθε φορά που ενώ κάποιος άλλος φροντίζει για την καθαριότητα του σπιτιού μας, πλένει το αυτοκίνητο μας, προσέχει τα παιδιά μας, εμείς εργαζόμαστε ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ στον ίδιο ή σε άλλο χώρο;

Μα, αλίμονο αν αυτό ήταν το μόνο πρόβλημα με το χρόνο! Ενώ τρέχεις να τα προλάβεις όλα, να βολέψεις δουλειά, δεύτερη δουλειά, σχέση, οικογένεια, παιδιά, γονείς, φίλους, σπίτι, υποχρεώσεις, ψυχαγωγία, διασκέδαση, χόμπυ, ξεκούραση (λέμε τώρα!) ο χρόνος σε περιμένει στη γωνία, και την επόμενη φορά που κοιτάζεις, λίγο πιο… παρατεταμένα στον καθρέφτη, μία νέα ρυτίδα σου χαμογελά!

Και αν είσαι άντρας και διαβάζεις αυτές τις γραμμές ίσως σου φαίνονται κλισέ αηδιούλες, αλλά αν είσαι γυναίκα έχεις εκπαιδευτεί από γενιά σε γενιά να αγωνιάς για το πέρασμα του χρόνου και τα σημάδια που αφήνει πάνω σου. Αν δε είσαι μια γυναίκαι τόσο όμορφη και εντυπωσιακή, γεμάτη ζωή και ενέργεια, με κορμί μπαλαρίνας εύπλαστο και αψεγάδιαστο σαν την ηρωίδα της ταινίας, τότε ο χρόνος μπορεί να είναι ακόμη πιο σκληρός μαζί σου… Κι αν η τύχη τα φέρει έτσι, που χάσεις τη στιγμή της δόξας, που σβήσει η ένταση και φύγει η λάμψη, που σβήσουν απότομα τα φώτα, τότε ο χρόνος είναι ακόμη μεγαλύτερος εχθρός!

Αλήθεια αυτός μας κλέβει στιγμές ή εμείς τις δανειζόμαστε από αυτόν; 

Και στις 2 περιπτώσεις ο σύγχρονος άνθρωπος ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΙ τον χαμένο χρόνο. Ή τουλάχιστον αυτό προσπαθεί να κατορθώσει. Στην πρώτη περίπτωση ενοικιάζοντας τις πολύτιμες υπηρεσίες άλλων ανθρώπων, βοηθών, γραμματέων, νταντάδων, αισθητικών, καθαριστριών, γυμναστών, μαγείρων και πολλών πολλών άλλων χωρίς τους οποίους δεν θα ξέραμε από που … να το σκάσουμε!, προσφέρουμε χρήματα με αντάλλαγμα , τι άλλο, λίγο από τον πολύτιμο χρόνο μας προκειμένου να μπορέσουμε να ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα, τα περισσότερα σημαντικά, ή περισσότερο ευχάριστα ή επείγοντα ή αναπόφευκτα, ανάλογα με τις προτεραιότες του καθενός μας.

Στη δεύτερη περίπτωση το μπότοξ, το κολλαγόνο, το νυστέρι, και όποια άλλη μέθοδος της σύγχρονης κοσμετολογίας, ξεκινώντας από τις απλές και γνωστές σε όλους μας κρέμες, (που όσο μεγαλώνουμε, αυτές τόσο ακριβαίνουν, αφού μεγαλώνει και το μέγεθος της υπόσχεσης που ενσωματώνει το συνήθως πολυτελές μπουκαλάκι) καλείται να μας χαρίσει έως και 10 χρόνια (!) νεότητας, σφρίγους, ζωντάνιας, υγείας.

  

Σινεμά με φιλενάδα δεν παίζει συχνά. («Δεν έχω χρόνο!», «Δεν προλαβαίνω!», «Έλα μωρέ, θα το κατεβάσω να το δω σπίτι….», ο εχθρός παραμονεύει σε κάθε μας κίνηση, και έχει κανονίσει ώστε να μην περισσεύει χρόνος για τέτοιες απλές απολαύσεις). Όταν όμως επιτέλους το ελεύθερο απόγευμα προκύψει και η ταινία υπόσχεται συγκίνηση, ενδιαφέρον σενάριο, και πολύ καλές ερμηνείες από αγαπημένους ηθοποιούς, αρπάζεις την ευκαιρία και τρέχεις… να προλάβεις, (εννοείται έφτασα στην ώρα μου αλλά επειδή έφαγα 20 λεπτά για να παρκάρω οριακά έχασα την αρχή της ταινίας).

 «I was born under unusual circumstances.» Κάπως έτσι ξεκινάει η παράξενη ιστορία του Benjamin Button, διασκευή της ιστορίας του 1920 του F. Scott Fitzgerald για έναν άντρα που γεννιέται στα 80 του και μεγαλώνει αντίστροφα. Ενός άντρα  που δεν μπορεί, όπως όλοι μας άλλωστε, να σταμματήσει το χρόνο. Ακολουθούμε την ιστορία του, τοποθετημένη στη Νέα Ορλεάνη, από το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου το 1918 μέχρι και τον εικοστό πρώτο αιάνα, ακολουθώντας το ταξίδι του στη ζωή.

Δεν πρόκειται να σου πω το τι και  το πως της ταινίας, άλλωστε δεν διαβάζεις αυτό το ποστ για να αποφασίσεις αν θα τη δεις ή όχι. Έχεις ήδη διαβάσει / ακούσει ένα σωρό κριτικές, έχεις φίλους που την έχουν ήδη δει ή και ο ίδιος την έχεις ήδη δει, ή την έχεις κατεβάσει από το ίντερνετ σε πειρατική κόπια, δεν έχει σημασία, εξάλλου αν χτυπήσεις ένα Benjamin Button στο google θα βρεις αμέτρητες κριτικές, φωτογραφίες, απόψεις από ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν αυτήν την δουλειά της κριτικής. Αυτό όμως που θέλω να μοιραστώ, εκτός από το αυτονόητο ότι εντυπωσιάστηκα από τις ερμηνείες, το σενάριο, τη σκηνοθεσία, και τη σκηνογραφία και κυρίως τα μηνύματα που θέλει να περάσει η ταινία στο θεατή, είναι δύο ερωτήματα που σφηνώθηκαν στο κεφάλι μου κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της ταινίας.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έμεινες ξύπνιος μέχρι το πρώτο φως της αυγής; 

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έμεινες σιωπηλός για λίγα λεπτά για να μην ¨χαλάσεις τη στιγμή¨;

Πόσο σπουδαίο εισητήριο για τη ζωή είναι η τέχνη, το πάθος, ο αγώνας, η προσπάθεια, η αγάπη, η δύναμη της ψυχής;

 Αλήθεια πόσο σπουδαίο μάθημα ζωής είναι ο θάνατος;

Aπό τον Μαρσέλ Προυστ, μέχρι και τις μέρες μας, έχει χυθεί άπειρο μελάνι για το χρόνο και την σχέση μας με αυτόν. Από την εποχή που κάποιος θυσίαζε χρόνια ολόκληρα από τη ζωή του για τη συγγραφή ενός βιβλίου, και κάποιος άλλος ώρες ατελείωτες για την ανάγνωση του, μέχρι τη σημερινή εποχή που κάνουμε browsing  και όχι κανονική ανάγνωση, που ένας νέος σπουδαστής πιστεύει ότι η μελέτη του Ρομέου και της Ιουλιέτας είναι χαμένος χρόνος και μπαίνει στο wikipedia για τη σύνοψη του έργου, πιστεύοντας ότι δεν αξίζει τον κόπο να διαθέσει περισσότερα από 5 λεπτά, στο πίσω μέρος του ανθρώπινου μυαλού υπάρχει πάντα μία πρόκληση να κερδίσει τη μάχη με το χρόνο. 

«Baker Baker baking a cake
make me a day
make me whole again
and I wonder if he’s ok
if you see him say hi

Time, thought I’d make friends with time
thought we’d be flying
maybe not this time» 

 

η τέχνη... εισητήριο για τη ζωή!

 

το απόλυτο timing!

όσο υπάρχουν άνθρωποι

Εθελοντισμός, αυτός ο άγνωστος.

Απουσία κράτους, αμηχανίας κρατικής μηχανής, και ανευθυνότητας παντός υπευθύνου, θεωρεί κανείς ότι ο εθελοντισμός, η αυτόνομη δράση ομάδων πολιτών, η αξιοποίηση της θέλησης, της δύναμης, του χρόνου καθενός από εμάς προς κάποιο σκοπό που μας αφορά και για τον οποίο υπάρχει σαφές έλλειμμα δημόσιας δράσης, μοιάζει κοινωνικά αναγκαίος.

Ευτυχώς κάποιοι που ασπάζονται την αρχή actions speak louder than words, κάνουν ένα βήμα παραπέρα αποτελώντας για τους υπόλοιπους από εμάς, που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τα κενά και που ενδεχομένως έχουμε σκεφτεί πως θα μπορούσαμε να τα καλύψουμε, διαδρομή ή έστω αχνάρι να ακολουθήσουμε το φως.

Στην χώρα που (ευτυχώς ή δυστυχώς) ζούμε, την Ελλάδα, βλέπουμε καθημερινά άστεγα, ανυπεράσπιστα ζώα στο δρόμο. Κινδυνεύουν από την πείνα, από τις ρόδες των αυτοκινήτων μας, από την άγνοια μας.

To KAZ (Kαταφύγιο Αδέσποτων Ζώων) Shelter είναι Σύλλογος μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που ιδρύθηκε το 1988. Η φροντίδα των αδέσποτων ζώων, ήταν αυτό που ένωσε τα μέλη του συλλόγου. Η υπεράσπιση των δικαιώματος τους στην αξιοπρεπή ζωή είναι αυτό που τους δίνει τη δύναμη να συνεχίζουν όπως λένε και οι ίδιοι. 

Στόχος του συλλόγου δεν είναι άλλος από την ημέρα που στους δρόμους της πόλης μας δεν θα υπάρχουν πια αδέσποτα. Τα μέσα προς το σκοπό αυτό, αλλά και οι επιμέρους σκοποί είναι οι στειρώσεις και η αγωγή του πολίτη. Όλη η δραστηριότητα του Συλλόγου στηρίζεται στην αγάπη και στην εθελοντική δράση των μελών του, αλλά και στις δωρεές και χορηγίες πολιτών και φορέων. Σήμερα το ΚΑΖ διαθέτει ιδιόκτητη έκταση 7 στρεμμάτων στο Μαρκόπουλο Αττικής, όπου κατασκευάστηκε σύγχρονη μονάδα στειρώσεων, περίθαλψης και θεραπείας αδέσποτων ζώων.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Μπορείτε να επικοινωνήσετε  για περισσότερες πληροφορίες

e-mail: info@kazshelter.org

 ΤΘ: 70335, 166 75 Γλυφάδα

Τηλέφωνο: 6971-780960    6948-015974 

Ώρες επικ. 09:00-14:00 και 18:00-20:00

Φαξ: 210-8012149 

To stray.gr ξεκίνησε τη δράση του το 2003 από μια ομάδα ανθρώπων που γνωρίστηκαν από την ιστοσελίδα pets.gr οι οποίοι φρόντιζαν ήδη αδέσποτα ζωάκια στις περιοχές τους, και θέλησαν να κάνουν κάτι πιο οργανωμένο, που θα ασχολείται όχι μόνο με απλό τάισμα και εμβολιασμούς.  Σήμερα στην ομάδα του Stray.gr, ανήκουν περίπου 20 ενεργοί εθελοντές και περίπου άλλοι 200 που βοηθούν περιστασιακά. Καθημερινά προσπαθούν μέσα από προσωπική εργασία και χρόνο να βοηθήσουν τα αδέσποτα σε διάφορες περιοχές που διαπιστώνουν πως υπάρχει πρόβλημα.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 11 Ιανουαρίου 2009

Το Stray.gr πάντα προσπαθώντας να ενημερώνει όσο καλύτερα μπορεί τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να υιοθετήσουν ένα ζωάκι, πρωτοπορεί και προχωράει για μία ακόμη φορά ένα βήμα πιο πέρα.

Εγκαινιάζουμε την κατηγορία «Video Adoptions» όπου μπορείτε να βλέπετε τα ζωάκια που σας αρέσουν σε βίντεο μαζί με την περιγραφή τους και στοιχεία επικοινωνίας.

Προωθήστε και εσείς τώρα παντού το ζωάκι που συμπαθήσατε ώστε να το βοηθήσετε να βρει μια οικογένεια. Έχετε blog? Έχετε σελίδα στο Facebook? Προωθήστε παντού τα ζωάκια μας και δώστε τους ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον.

Πληροφορίες:   http://www.stray.gr

      

Αν δεν έχουμε το χρόνο να γίνουμε οι ίδιοι εθελοντές, αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να φιλοξενήσουμε κάποιο από τα αδέσποτα ζωάκια στο σπίτι μας, τότε δεν μένει παρά να ενισχύσουμε οικονομικά κάποιον από τους εθελοντικούς συλλόγους που δρουν με αποτελεσματικότητα και διακριτηκότητα στην πόλη μας.

Αριθ. Λογ/σμού: Alpha Bank – Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων 1180 0200 2009 146 EUR
IBAN: GR 76 0140 1180 1180 0200 2009 146
SWIFT ή BIC: CRBAGRAA XXX (Αποστολή του καταθετηρίου της Τράπεζας με όνομα και διεύθυνση  για αποστολή απόδειξης, στο Φαξ 210 80 12 149).

Για περισσότερες πληροφορίες:

http://www.kazshelter.org/ 

http://stray.gr/

G-Obama! O πλανήτης γιορτάζει, ο πλανήτης ελπίζει!

Kisumu, Kenya: Kenyans gather to celebrate Obama's inauguration as US president

Nyangoma Kogelo, Kenya: American and Australian tourists participate in a traditional dance at the Barack Obama Nyangoma Kogelo primary school during a cultural celebrationMadrid, Spain: A man holds a mask depicting Obama during an event commemorating the last hours of Bush's term

Jakarta, Indonesia: An Indonesian painter waits for customers as he stands beside his painting of Obama

Fukui, Japan: 'Obama Girls' dance the hula to celebrate the inauguration of US President-elect Barack Obama at Hagaji Temple

Nyangoma Kogelo, Kenya: A sign reading 'Official Obama Office' hangs outside a classroom of the Kogelo primary school, during celebrations ahead of Obama's inauguration

Madrid, Spain: A man holds a mask depicting Obama during an event commemorating the last hours of Bush's term

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟ ΕΔΩ:

 http://www.guardian.co.uk/world/gallery/2009/jan/20/obama-inauguration-barackobama1?picture=342056899

ΦΑΚΕΛΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑ /αθάνατη ελληνική ιδιωτία (διάλεξε εσύ τι σημαίνει)

επιχειρηματικότητα ή ηλιθιότητα?

Στην Ελλάδα της ρεμούλας και της αλητίας, του εύκολου κέρδους και της ασυδωσίας, του μέσου και της αναξιοπιστίας ανθεί τα τελευταία χρόνια η επιχείρηση ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ.

Και ενώ το δημόσιο σχολείο / δημόσιο πανεπιστήμιο νοσεί βαριά και οι θεράποντες ιατροί ο ένας μετά τον άλλο, μεταρρύθμιση κόντρα μεταρρύθμιση, λένε το Γιάννη Γιαννάκη, καταργώντας τις πανελλήνιες εξετάσεις και εφαρμόζοντας το σύστημα εισαγωγής με εξετάσεις στη β’ και στη γ’ λυκείου και άλλα τέτοια καινοτομικά φέρνοντας κυριολεκτικά τα κάτω κάτω και τα πάνω πάνω στην Παιδεία, και αφήνοντας άφωνους γονείς και σπουδαστές / μαθητές…

Κι ενώ τα χρόνια περνάνε και όλο και λιγότερη αξία έχει το απολυτήριο λυκείου / γυμνασίου / πτυχίο / μεταπτυχιακό, (you name it!) για κάθε κάτοχο του, κάθε πέρυσι και χειρότερα, και ενώ τα παιδιά μας έχουν ολοένα και πιο στενή εκπαίδευση από εμάς, που έχουμε πιο στενή εκπαίδευση από τους γονείς μας, και ενώ οι θεράποντες ιατροί μιλούν για την πρόσβαση στα ΑΕΙ / ΤΕΙ ενώ έχουν ξεχάσει να μιλούν στους νέους, μιλούν για εξετάσεις λυκείου ενώ έχουν ξεχάσει να μιλούν σε εφήβους, ενώ ο ασθενής γερασμένος πια, αργοπεθαίνει, ένα νέος οργανισμός γεννιέται.

Έρχονται τα ιδιωτικά κολλέγια, οι ιδιωτικές σχολές, και οι άλλοι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί οργανισμοί, και ενώ πολλοί μιλούν για την για την ανάγκη να αλλάξει το άρθρο 16 του Συντάγματος με στόχο την ίδρυση μη κρατικών – μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων… και διαλλαλούν την πραμάτεια τους, και διοίκηση έχω, και μάρκετινγκ έχω, έλα εδώ το καλό το τμήμα οικονομίας, εδώ το καλύτερο, το πιο αναγνωρισμένο, το πιο γερό χαρτί έχω, μόδα  θες, έχω, δημοσιογραφία θες, έχω, …ενώ οι νέοι συρρέουν στο δρόμο προς την εύκολη παιδεία, χωρίς κόπο και άγχος, μόνο με μια απλή εγγραφή, και ε εντάξει μη το κάνουμε και θέμα, λίγα χρήματα, αλλά μπροστά στο αγαθό που σας προσφέρουμε, τι είναι ολίγες χιλιάδες ευρώ, τίποτα!

Και ενώ οι γιατροί κάνουν το ένα συμβούλιο μετά το άλλο (σε λίγο σε πειρατικές κόπιες στο ίντερνετ, όπως Ηοuse MD, θα παρακολουθούμε τη Μαριέτα να αναθέτει σε 5 τολμηρούς νέους συνεργάτες της να βρουν το μικρόβιο που ευθύνεται για τα τόσα συμπτώματα, ο καθένας τους να προσπαθεί να λύσει το αίνιγμα προκειμένου να κερδίσει την εύνοια της, μετά μπαίνει στο σήριαλ ο γοητευτικός Σπηλιωτόπουλος, ανεβαίνει η θεαματικότητα, η ομάδα των σεναριογράφων το ρίχνει στη σαπουνόπερα, και όλο και πιο πικάντικα συμβαίνουν ανάμεσα στους γιατρούς και τις γιατρίνες…) μιλώντας μόνο για το γερασμένο ασθενή, τη δημόσια παιδεία, δεν κοιτούν (ούτε καν μυρίζουν!) τη σαπίλα κάτω από τη μύτη τους.

Διαβάζω στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής, πως: «πάσχει εκ βάθρων η εκπαίδευση.»

 Ευτυχώς στη χώρα υπάρχουν ορισμένοι δημοσιογράφοι που κάνουν ακόμη τη δουλειά τους. Στην εκπομπή του ΣΚΑΪ, Νέοι Φάκελοι, στις 12/1/09, η ρεπόρτερ του ΣΚΑΪ Κατερίνα Λομβαρδέα ταξιδεύει μέχρι την Αγγλία για να ανακαλύψει τις σκοτεινές πτυχές των ιδιωτικών κολεγίων στην Ελλάδα.  

Για άλλη μια φορά, ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥ ΚΑΝΑΛΙΟΥ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΗΚΩΝΟΤΑΝ ΟΥΤΕ ΦΡΥΔΙ.

ΔΕΣ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ:  http://www.skai.gr/master_avod.php?id=107079

Αν δεν λειτουργεί το link, ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΣΚΡΙΠΤ ΕΔΩ:

Νέοι Φάκελοι, ΣΚΑΪ, Δεύτέρα 12/1/09

Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Η πρώτη μου εντύπωση…έρχομαι στην Αγγλία, είμαι φοιτητής, είμαι μόνος μου, μακριά από το σπίτι μου, δεν με «ελέγχει» κανείς, και μετά έρχεται το άκρως αντίθετο, ότι είμαι μόνος μου, πρέπει να συντηρηθώ μόνος μου, πρέπει να διαβάσω μόνος μου, και πρέπει να βάζεις εσύ πλέον το μέτρο στον ίδιο σου τον εαυτό. Ο Γιάννης Μπουλουγράς είναι εδώ και λίγους μήνες φοιτητής στο τμήμα αρχιτεκτονικής στο Πόρτσμουθ της Αγγλίας. Μένει σε ένα διαμέρισμα πάνω στη θάλασσα με τον επίσης Έλληνα Ιωσήφ. Τα δύο αγόρια γνωρίζονται εδώ και δύο χρόνια, από τον καιρό που φοιτούσαν μαζί στην Αθήνα σε ένα εργαστήριο ελευθέρων σπουδών, δηλαδή σε ένα ιδιωτικό κολέγιο. Κατερίνα Λομβαρδέα Τι ήθελες να γίνεις όταν ήσουν μικρός; Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Είχα ονειρευτεί ότι θα γίνω ναυτικός αλλά όσο μεγάλωνα διαπίστωνα ότι ήταν δύσκολο, και δεν ήμουν σταθερός. Κατερίνα Λομβαρδέα Δηλαδή μέχρι την τρίτη λυκείου δε σου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να γίνεις αρχιτέκτονας. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Όχι δεν μου είχε περάσει, και δεν το διανοούμουν καν να πάω στην αρχιτεκτονική γιατί όπως ξέρουμε είναι πολύ ψηλή η βάση και εγώ δεν είχα τόσο ψηλούς στόχους και ήξερα ότι και να τους έχω ποτέ δεν πρόκειται να τους φτάσω.   Όταν φτάνουν οι πανελλήνιες, ο Γιάννης ξέρει πριν ακόμα μπει στις αίθουσες ότι δεν είναι καλά προετοιμασμένος. Πράγματι, δεν καταφέρνει να περάσει τη βάση. Ένα βράδυ η οικογένεια μαζεύεται για να πάρει μια απόφαση για το μέλλον του γιου, που αισθάνεται τώρα ακόμα πιο μπερδεμένος. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Οι άλλες μου επιλογές ήταν να πάω μηχανολόγος μηχανικός. Και μου λέει ο πατέρας μου ότι κοίτα από την στιγμή που υπάρχει κι η αρχιτεκτονική και όσο να’ ναι καλώς ή κακώς βγάζεις κάποια χρήματα παραπάνω, και από τη στιγμή που έχουμε και τον θείο σου, γιατί δεν δοκιμάζεις να πας αρχιτεκτονική και βλέπεις πως πάνε. Και έτσι είπα να προσπαθήσω γιατί εντάξει, καλώς ή κακώς, η ζωή είναι ένα παιχνίδι, θα παίξεις… θα δεις πως θα σου βγει. Ο Γιάννης σκέφτεται να δώσει ξανά πανελλήνιες, αλλά ο πατέρας του διαφωνεί. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Μου ‘λεγε δεν θα χάσεις άλλο χρόνο από τη ζωή σου, θα κοιτάξουμε να δούμε μέσω κάποιου κολλεγίου ή κάποιου foundation να πας στο εξωτερικό, και επειδή ο ξάδερφός σου έχει σπουδάσει στο Ελληνοβρετανικό θα πάμε εκεί πέρα να ρωτήσουμε να δούμε, να μάθουμε. Στη συνάντηση ο Γιάννης μαθαίνει ότι για να πάρει το πτυχίο του αρχιτέκτονα θα χρειαστεί να φοιτήσει για δύο χρόνια στην Ελλάδα, και στη συνέχεια θα περάσει απευθείας στο δεύτερο έτος της αρχιτεκτονικής στη Βρετανία. Μόνη προϋπόθεση, ένας ικανοποιητικός βαθμός. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Ρωτήσαμε και λέμε «συνεργάζεστε με πανεπιστήμια της αρχιτεκτονικής;» Και μας είπανε «ναι, συνεργαζόμαστε με πανεπιστήμια της αρχιτεκτονικής, όπως ένα από αυτά είναι το Κάρντιφ.» Κατερίνα Λομβαρδέα Για σας γιατί ήταν σημαντικό αν συνεργάζεται με πανεπιστήμια της αρχιτεκτονικής; Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Για να εξασφαλίσω ότι αυτά τα δύο χρόνια που θα πληρώσουμε δεν θα είναι τσάμπα και ξαφνικά εγώ θα μείνω στην Ελλάδα και θα μπορέσω να κάνω τίποτα. Γιατί ξέραμε ότι τα δύο χρόνια στην Ελλάδα άμα σταματούσες εκεί πέρα δεν αναγνωρίζεται τίποτα Τη χρονιά που συμβαίνουν αυτά, το τμήμα της αρχιτεκτονικής του Κάρντιφ βρίσκεται ανάμεσα στα τρία καλύτερα της Μεγάλης Βρετανίας. Από πέρυσι, είναι στην κορυφή της κατάταξης. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Όπως και να ‘χει, άμα δεις το Κάρντιφ και ξέρεις ότι το Κάρντιφ έχει ένα κάποιο όνομα, όσο να ‘ναι κάπως «κάθεται.» Τίποτα πια δεν φαίνεται ικανό να σταθεί εμπόδιο στα επαγγελματικά όνειρα του Γιάννη, που γράφεται στην αρχιτεκτονική, ελπίζοντας σε μια δεύτερη ευκαιρία για να επανορθώσει τα λάθη του παρελθόντος. Το Ελληνοβρετανικό θα του κοστίσει περίπου 14,000 ευρώ και μετά από δύο χρόνια θα του απονείμει ένα δίπλωμα που θα φέρει τον τίτλο του Πανεπιστημίου της Ουαλίας. Στη χώρα μας λειτουργούν 18 Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών τα οποία προσφέρουν πτυχία από βρετανικά πανεπιστήμια. Οι φοιτητές που φοιτούν σ’ αυτά φτάνουν τις 11,000. Η μέθοδος με την οποία ένα πανεπιστήμιο μπορεί να ανοίξει παράρτημα στο εξωτερικό λέγεται φραντσάιζινγκ, είναι δηλαδή η ίδια που ακολουθείται από τις αλυσίδες φαστ-φουντ σε όλον τον κόσμο. Οι επικριτές του συστήματος λένε ότι η παιδεία δεν είναι ΜακΝτόναλντς. Το φραντσάιζινγκ των παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων ξεκίνησε στη χώρα μας πριν από είκοσι περίπου χρόνια. Από τότε, 25,000 Έλληνες έχουν λάβει βρετανικά πτυχία, σπουδάζοντας εν μέρει ή εν όλω στην Ελλάδα. Ο Τζέφρι Άλντερμαν, καθηγητής σήμερα στο πανεπιστήμιο του Μπάκινγκχαμ, ήταν από τους πρωτεργάτες αυτής της ιστορίας. Τζέφρι Άλντερμαν καθηγητής πανεπιστημίου Μπάκινγκχαμ Όταν πρωτοξεκίνησαν τα παραρτήματα στο εξωτερικό, στόχος δεν ήταν τα χρήματα, αλλά η ακαδημαϊκή συνεργασία, που είναι μια ευγενική φιλοδοξία. Αλλά σήμερα για πολλά βρετανικά πανεπιστήμια τα πράγματα δεν είναι έτσι. Βλέπουν τα παραρτήματα σαν έναν τρόπο να βγάλουν λεφτά. Χρειάζονται λεφτά, κι αυτός είναι ένας τρόπος να τα αποκτήσουν. Ο Άλντερμαν συμμετείχε πολλές φορές σε ελέγχους που έκαναν τα βρετανικά πανεπιστήμια στα παραρτήματά τους για να βεβαιωθούν ότι τηρούνται κανονικά οι κανόνες λειτουργίας. Αυτό που θυμάται είναι ότι αρκετές φορές οι ελεγκτές έκαναν τα στραβά μάτια. Τζέφρι Άλντερμαν καθηγητής πανεπιστημίου Μπάκινγκχαμ Μια φορά σε έναν έλεγχο στο εξωτερικό ένας αντιπρύτανης μου είπε «Τζέφρι ρωτάς τις ερωτήσεις του διαβόλου». Σαν ελεγκτής, ρώτησα πράγματα που προτιμούσε να μην ρωτήσω. Κατερίνα Λομβαρδέα Γιατί δεν θέλουν να μάθουν την πραγματικότητα οι υπεύθυνοι των πανεπιστημίων; Τζέφρι Άλντερμαν καθηγητής πανεπιστημίου Μπάκινγκχαμ Για να βγάζουν λεφτά, έτσι δεν είναι; Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Όταν στέλνει το πανεπιστήμιο τις επιτροπές εξετάσεων, οι επιτροπές εξετάσεων αποτελούνται από δύο ή τρεις εκπροσώπους του πανεπιστημίου. Ο Κωνσταντίνος Καρκανιάς είναι επικεφαλής της ‘Ενωσης Ελληνικών Κολεγίων, και πρόεδρος του Ελληνοβρετανικού, του κολεγίου του Γιάννη. Μας εξηγεί ότι το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας στέλνει κάθε χρόνο στο Ελληνοβρετανικό μια επιτροπή ελέγχου, που αποτελείται από έναν καθηγητή για κάθε τομέα. Ο κάθε τομέας όμως μπορεί να έχει περισσότερες από μία ειδικότητες. Πέρυσι, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το τμήμα της αρχιτεκτονικής να ελεγχθεί από έναν… μηχανολόγο. Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Αυτή η έλλειψη γνώσεως καλύπτεται από τις γνώσεις του Έλληνα διδάσκοντος, αυτού δηλαδή ο οποίος είναι καθηγητής του Ελληνοβρετανικού, μετά από έγκριση του Πανεπιστημίου της Ουαλίας, και ο οποίος μετέχει στην επιτροπή εξετάσεων. Κατερίνα Λομβαρδέα Σε αυτήν την περίπτωση οι έλεγχοι τους οποίους διαφημίζει το Ελληνοβρετανικό ότι δέχεται από το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας δεν ισχύουν, γιατί σε αυτήν την περίπτωση κάνει το ίδιο έλεγχο στον εαυτό του. Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Όχι δεν κάνει…κοιτάξτε κάτι, κάνει έλεγχο όχι στον εαυτό του, κάνει έλεγχο μέσα από έναν διαφορετικό ρόλο ο οποίος δεν είναι ρόλος …αν θέλετε… που έχει σχέση με τον δεσμό του καθηγητού με το Ελληνοβρετανικό. Κατερίνα Λομβαρδέα Δεν πιστεύετε ότι αυτό ενέχει έναν κίνδυνο, από τη στιγμή που ο ίδιος άνθρωπος παίρνει μισθό από το Ελληνοβρετανικό; Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Θα σας απαντήσω αμέσως, γιατί εδώ είναι πολύ απλή η απάντηση, με την ίδια λογική θα έπρεπε στο Πανεπιστήμιο της Ουαλίας ή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών οι εξεταστές να μην είναι καθηγητές του Πανεπιστημίου της Ουαλίας ή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η διαφορά βέβαια είναι ότι οι εξεταστές βαθμολογούν τους φοιτητές τους, και όχι τους εργοδότες τους. Πάντως, ακόμα και όταν ο έλεγχος γίνεται από τους ίδιους τους Βρετανούς, φαίνεται ότι κάποια πράγματα μπορεί να τους ξεφύγουν. Κάτι τέτοιο συνέβη και με το Ελληνοβρετανικό. Συγκεκριμένα, ένας από τους όρους που έχει θέσει η Ουαλία είναι ότι το Ελληνοβρετανικό δεν θα δέχεται υποψήφιους φοιτητές, αν δεν πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια. Ένα από αυτά είναι ο βαθμός του απολυτηρίου του υποψήφιου φοιτητή. Σύμφωνα με τον κύριο Καρκανιά, το κολέγιό του είναι αρκετά ελαστικό σε αυτό το θέμα. Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Όσο αυξάνουν οι προσφερόμενες θέσεις, τόσο οι βάσεις κατεβαίνουν πιο κάτω. Κατερίνα Λομβαρδέα Δηλαδή πού μπορούν να φτάσουν; Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Μέχρι το δέκα. Όλα τα βρετανικά πανεπιστήμια, όπως και τα γαλλικά και τα γερμανικά, όταν κοιτάνε πλέον την Ελλάδα, μετά τον νόμο της κυρίας Γιαννάκου, λένε το δέκα. Σε αυτό το σημείο το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας δεν φαίνεται να συμφωνεί με το παράρτημά του. Μετά από αίτημα των «νέων Φακέλων», η Ουαλία μας έστειλε αντίγραφο της συμφωνίας με το Ελληνοβρετανικό, στην οποία φαίνεται καθαρά ότι ο ελάχιστος βαθμός απολυτηρίου που απαιτείται είναι το 13. Ακόμα, ο υποψήφιος πρέπει να έχει 15 στα μαθήματα που είναι σχετικά με το αντικείμενό του. Μόλις πριν λίγες ώρες, το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας επικοινώνησε με τους «νέους Φακέλους» και μας ενημέρωσε ότι η συμφωνία που έχουμε στα χέρια μας, που μας είχε στείλει το ίδιο την περασμένη εβδομάδα, δεν ισχύει πια. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους, η συμφωνία αυτή τροποποιήθηκε ελαφρά, κάποια στιγμή τον περασμένο Δεκέμβρη που δεν προσδιορίζεται. Αποτέλεσμα αυτής της τροποποίησης ήταν ότι πλέον το Ελληνοβρετανικό είναι ελεύθερο να δέχεται αποφοίτους Λυκείου με βαθμό απολυτηρίου δέκα και πάνω. Οι αμφιλεγόμενοι έλεγχοι που γίνονται από τα βρετανικά πανεπιστήμια είναι και οι μοναδικοί. Το ελληνικό κράτος δεν έχει ελέγξει ποτέ μέχρι σήμερα τα κολέγια. Παρόλα αυτά, για να προσδώσουν κύρος στις σπουδές που προσφέρουν, τα κολέγια αναφέρουν στις ιστοσελίδες τους τις επιθεωρήσεις που δέχονται από δύο βρετανικούς οργανισμούς. Ο πρώτος είναι ο Βρετανικός Οργανισμός Πιστοποίησης, του οποίου όμως το όνομα είναι πιο εντυπωσιακό από τις αρμοδιότητες. Τζέφρι Άλντερμαν καθηγητής πανεπιστημίου Μπάκινγκχαμ Φυσικά το BAC δεν κοιτά το ακαδημαϊκό επίπεδο. Ελέγχει άλλα πράγματα όπως την υποδομή, αν υπάρχει πράγματι αυτό το ίδρυμα, αν συμμορφώνεται με την εργατική νομοθεσία. Κατερίνα Λομβαρδέα Όσον αφορά το BAC, πουθενά στις διαφημίσεις δεν αναφέρετε ότι αυτό πιστοποιεί μόνο ιδιωτικά κολέγια, ότι δηλαδή κανένα από τα μεγάλα δημόσια πανεπιστήμια της Αγγλίας που γνωρίζουμε δεν πιστοποιείται από αυτό. Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Βεβαίως, γιατί μπορεί κανείς να μπει στο http://www.bac.org και να δει τι γίνεται. Ο δεύτερος ελεγκτικός φορέας που αναφέρουν τα κολέγια είναι το QAA, δηλαδή ο Οργανισμός Διασφάλισης Ποιότητας. Το QAA ελέγχει το ακαδημαϊκό επίπεδο των βρετανικών πανεπιστημίων, και μπορεί να ελέγξει και τα παραρτήματα του εξωτερικού, οι έλεγχοι όμως αυτοί είναι δειγματοληπτικοί και γι’ αυτό το λόγο σπάνιοι. Αυτή είναι μια λεπτομέρεια που αρκετά κολέγια προτιμούν να διαστρεβλώνουν στις διαφημίσεις τους. Συγκεκριμένα, το Mediterranean College, στο οποίο δεν είχε ποτέ μέχρι πέρυσι πραγματοποιήσει επίσκεψη κλιμάκιο του QAA, γράφει στην ιστοσελίδα του ότι «το κολέγιό μας ελέγχεται τακτικά από το QAA». Ακόμα το IST, για το οποίο έχει δημοσιευθεί μόνο μια αναφορά, πριν από 13 χρόνια, αναφέρεται στην ιστοσελίδα του σε περισσότερα από ένα «πορίσματα των επιθεωρήσεων του QAA». Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Συνδέσμου Ελληνικών Κολεγίων Αν υπάρχει κάποιο κολέγιο το οποίο δεν έχει ελεγχθεί ποτέ από το QAA και το αναφέρει, κανονικά πρέπει κάποιος να του κάνει μήνυση για παραπλανητική διαφήμιση, ή το υπουργείο παιδείας να παρέμβει. Αν πάλι κάποιο το οποίο έχει ελεγχθεί μόνο μια φορά γράφει ότι ελέγχεται τακτικά, και αυτό είναι παραπλανητική διαφήμιση, και αυτό το κολέγιο πρέπει να ελεγχθεί. Οι παραπλανητικές διαφημίσεις είναι ο λόγος που ο Συνήγορος του Καταναλωτή έχει εκδώσει δύο φορές μέχρι σήμερα αυστηρή σύσταση προς τους ιδιοκτήτες των κολεγίων. Οι συστάσεις του Συνηγόρου έπεσαν στο κενό. Οι διαφημίσεις των κολεγίων συνεχίζουν να περιέχουν ανακρίβειες και «γκρίζες ζώνες». Μία από αυτές είναι τα χρόνια σπουδών που απαιτούνται, ώστε να μπορέσει ο απόφοιτος ενός κολεγίου να αναγνωριστεί στην Ελλάδα. Κάτι που και ο Γιάννης άργησε να καταλάβει. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Μας είπαν ότι τα χρόνια για να σπουδάσεις αρχιτεκτονική είναι δύο και δύο. Από τη στιγμή που σου λέγανε ότι «παιδιά θα έρθετε εδώ πέρα και θα κάνετε δύο χρόνια Ελλάδα και δύο Αγγλία και θα γυρίσετε πίσω με ένα δίπλωμα στα χέρια», πιστεύαμε όλοι ότι ήμαστε καλυμμένοι. Αυτό που δεν ήξερε τότε ο Γιάννης ήταν ότι, για να είναι καλυμμένος, να μπορεί δηλαδή να γυρίσει στην Ελλάδα και να εργαστεί ως αρχιτέκτονας, θα έπρεπε να αποκτήσει πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα στη Μεγάλη Βρετανία, πράγμα που θα σήμαινε τουλάχιστον τέσσερα χρόνια επιπλέον σπουδών στην Αγγλία, και όχι δύο. Αυτό δεν αναφέρεται πουθενά στον οδηγό σπουδών του Ελληνοβρετανικού. Ο κύριος Καρκανιάς απαντά ότι υπάρχουν εξειδικευμένα φυλλάδια που μοιράζονται στους ενδιαφερόμενους. Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Σε όλους τους σπουδαστές όταν έρχονται να εγγραφούν, εμείς δίνουμε – και θα σας τα δώσω αυτά εδώ – εμείς δίνουμε αυτά εδώ τα οποία εξηγούν με λεπτομέρεια όλες αυτές τις διαδικασίες για τις οποίες μιλάμε τώρα. Κατερίνα Λομβαρδέα Παρόλα αυτά εγώ ήρθα αυτοπροσώπως ως υποψήφια φοιτήτρια αρχιτεκτονικής και η κυρία μου έδωσε μόνο αυτό (οδηγός σπουδών), δεν μου είπε ποτέ κανείς τίποτα για αυτά εδώ τα φυλλάδια. Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Θα μου έκανε τεράστια εντύπωση, θα πρέπει να ήταν…υπό την επήρεια ναρκωτικών. Μια πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι τα φυλλάδια υπάρχουν, αλλά δεν μοιράζονται σε όλους. Πρόβλημα δημιουργείται και όταν οι ίδιοι ενδιαφερόμενοι, γονείς και φοιτητές, δεν κάνουν και τη δική τους ανεξάρτητη έρευνα, προτού δεσμευτούν. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι συνέβη και με τον Γιάννη, που έμαθε για τα επαγγελματικά δικαιώματα όταν ήταν ήδη στο δεύτερο έτος. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Και αρχίσαμε και αγχωνόμασταν γιατί ήμασταν ήδη στο δεύτερο έτος, ήδη είχαμε πληρώσει κάποια άτομα, και από κει και πέρα ήταν δικαίωμα δικό μας το τι θα κάνουμε, αν θα το διακόψουμε ή αν θα το συνεχίσουμε. Οι περισσότεροι από εμάς αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μόνο και μόνο για να μην χάσουμε την σταθερότητα, γιατί δεν είχαμε να βαδίσουμε πουθενά. Είχαμε μόνο το κολέγιο. Την ίδια περίοδο τα παιδιά της αρχιτεκτονικής μαθαίνουν κάτι που τους ταράζει ακόμα περισσότερο. Οι περσινοί φοιτητές τους προτρέπουν να φύγουν από το κολέγιο, γιατί όπως λένε δεν ισχύουν οι υποσχέσεις για εισαγωγή στο δεύτερο έτος της αρχιτεκτονικής στην Αγγλία. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Εμείς όμως δεν τους πιστεύαμε, λέγαμε να πιστέψουμε τώρα ένα παιδί; Φανταζόμασταν ότι αυτοί μπορεί να είναι κάποιοι μαθητές, οι οποίοι δεν διάβαζαν απλά. Και τώρα μας λένε εμάς να φύγουμε γιατί αυτοί ατυχήσανε. Και δεν τους πιστεύαμε, από την άλλη Ελληνοβρετανικό Κολέγιο ακούς, πόσα χρόνια είναι στην αγορά, όσο να ‘ναι ποιον θα εμπιστευτείς; Έναν μαθητή ή ένα κολέγιο; Δεν αργούν να κυκλοφορήσουν φήμες ότι το ελληνοβρετανικό δεν συνεργάζεται, όπως ισχυρίζεται, με το πανεπιστήμιο του Κάρντιφ. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Εντωμεταξύ, επειδή όπως σου είπα δεν είχα εμπιστοσύνη σε κανέναν στο κολέγιο, πήρα ένα παλικάρι και φύγαμε με τα μηχανάκια και πήγαμε στο ΔΟΑΤΑΠ, ΔΙΚΑΤΣΑ δεν ξέρω πως λέγεται τώρα. Όταν πήγαμε εκεί πέρα μας είπανε «ξέρετε το Κάρντιφ έχει αρχίσει και ανεξαρτητοποιείται και δεν ανήκει πια στο Πανεπιστήμιο της Ουαλίας» και τότε αρχίσαμε να ψιλιαζόμασταν ότι κάτι συμβαίνει. Κάτι τρέχει. Από το 2005 το πανεπιστήμιο του Κάρντιφ έχει αποκοπεί από το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας και, σύμφωνα με δήλωσή του στους «Νέους Φακέλους», δεν δεσμεύεται από καμία συμφωνία με το ελληνοβρετανικό. Παρόλα αυτά, ο κύριος Καρκανιάς συνεχίζει ακόμα και σήμερα να ισχυρίζεται ότι τέτοια συμφωνία υπάρχει.   Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Οι σπουδαστές της αρχιτεκτονικής που ένα τέτοιο τμήμα νομίζω έχουμε εμείς και άλλο ένα κολέγιο, συνεχίζουν στη Μεγάλη Βρετανία στο δεύτερο έτος σε συγκεκριμένα πανεπιστήμια με τα οποία έχουμε κάνει συμφωνίες συνεργασίας ξεχωριστές, παραδείγματος χάριν, σαν παράδειγμα, με το πανεπιστήμιο του… Κάρντιφ, εκεί συνεχίζουν στο δεύτερο έτος, ή με το πανεπιστήμιο του Νότινγκαμ, που είναι ένα πάρα πολύ καλό πανεπιστήμιο. Ούτε οι υπεύθυνοι στο πανεπιστήμιο του Νότιγκχαμ γνωρίζουν την ύπαρξη της συμφωνίας που αναφέρει ο κύριος Καρκανιάς. Το αδιέξοδο του Γιάννη και των συμφοιτητών του γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, όταν καταλαβαίνουν ότι το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, που έχει συμφωνία με το Ελληνοβρετανικό, δεν διαθέτει αναγνωρισμένο τμήμα αρχιτεκτονικής. Μοναδική τους επιλογή πλέον είναι να κάνουν αιτήσεις ανεξάρτητα στα πανεπιστήμια της Βρετανίας, με την ελπίδα ότι κάποιο μπορεί να τους δεχτεί στο δεύτερο έτος. Για τα περισσότερα πανεπιστήμια όμως, η εισαγωγή απευθείας στο δεύτερο έτος δεν γίνεται παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Ο Ντέιβιντ Γκλόστερ είναι υπεύθυνος εκπαίδευσης στο Βασιλικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής που πιστοποιεί τους Βρετανούς αρχιτέκτονες. Ντέιβιντ Γκλόστερ διευθυντής εκπαίδευσης, Βασιλικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής Είναι σχετικά ασυνήθιστο για ένα πανεπιστήμιο να δεχτεί έναν φοιτητή στο δεύτερο έτος. Μπορεί βέβαια να γίνει, αλλά πρέπει ο φοιτητής να έχει δουλέψει αρκετά χρόνια σε αρχιτεκτονικό γραφείο, να έχει μεγάλη επαγγελματική εμπειρία, και να υποβάλει σχέδια που δείχνουν ότι έχει καλό μάτι, και τότε μπορεί κατ’ εξαίρεση ένα πανεπιστήμιο να τον δεχτεί στο δεύτερο έτος. Οι «Νέοι Φάκελοι» έστειλαν ερώτημα σε όλες τις 40 αναγνωρισμένες σχολές αρχιτεκτονικής της Μεγάλης Βρετανίας. Τους ρωτήσαμε αν θα δέχονταν στο δεύτερο έτος της αρχιτεκτονικής έναν φοιτητή με το δίπλωμα που χορηγεί το Ελληνοβρετανικό στους αρχιτέκτονες. Από τα 26 πανεπιστήμια που ανταποκρίθηκαν, το 70% απάντησε αρνητικά. Κατερίνα Λομβαρδέα Εσείς ενημερώνετε τους φοιτητές σας ότι, ασχέτως βαθμολογίας, είναι πολύ λίγα τα πανεπιστήμια αυτά που θα τους δεχτούν στο δεύτερο έτος; Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Θα σας πω κάτι κυρία Λομβαρδέα, εγώ δεν έχω κάνει αυτήν την έρευνα, πραγματικά εμείς σαν κολέγιο, αυτήν την έρευνα που κάνατε εσείς εμείς δεν την έχουμε κάνει, γιατί σε μας πραγματικά και απορώ πώς σας απάντησαν, συνήθως οι Εγγλέζοι δεν απαντούν έτσι γενικά. Κατερίνα Λομβαρδέα Μα δεν είστε υποχρεωμένοι να την κάνετε την έρευνα από τη στιγμή που προσφέρετε υποτίθεται τη δυνατότητα να εγγραφούν στο δεύτερο έτος; Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Θα σας απαντήσω αμέσως, τα δύο χρόνια σπουδών που προσφέρουμε εμείς δεν τα προσφέρουμε εμείς τα προσφέρει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας. Κατερίνα Λομβαρδέα Εσείς όμως είστε το παράρτημα του Πανεπιστημίου της Ουαλίας εδώ, δηλαδή μιλάτε και εξ ονόματός του. Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Εμείς κοιτάξτε κάτι έχουμε πρακτικά αποτελέσματα από δέκα πανεπιστήμια, στα οποία οι σπουδαστές μας έχουν κάνει στο παρελθόν αιτήσεις, και από αυτά τα δέκα πανεπιστήμια πλέον ξέρουμε περίπου τι είναι αυτό που ζητούν. Χωρίς, επαναλαμβάνω, και αυτό που ξέρουμε να μπορούμε να το βεβαιώσουμε για κάποιον άλλον, δεν μπορούμε να το βεβαιώσουμε. Παρόλα αυτά, ο Γιάννης αποφασίζει να πάρει το ρίσκο και να στείλει τις αιτήσεις του στα βρετανικά πανεπιστήμια. Έχει αποφασίσει να μην πει τίποτα ακόμα στους γονείς του, για να μην τους ανησυχήσει. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Όταν ο πατέρας σου είναι ναυτικός, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος «θαλασσοδέρνεται» και κυριολεκτικά θαλασσοδέρνεται για να βγάλει κάποια χρήματα για να σπουδάσεις εσύ και να σου δώσει ένα καλύτερο μέλλον, καλύτερο είναι να τρέξεις τα πράγματα μέχρι τα όριά τους, και αφού δεις ότι δεν πάει άλλο, τότε θα πας να τους το πεις. Όταν όμως παρατήρησα ότι όλα αυτά αρχίσανε και συνδεόντουσαν μεταξύ τους και έβγαζαν ένα νόημα, τότε έπιασα τον πατέρα και τη μάνα μου και τους λέω «το και το». Και μου λέει τι να κάνουμε τώρα; Έχεις ξεκινήσει, έχουμε δώσει έναν χρόνο, έχουμε πληρώσει τον επόμενο χρόνο. Τι να κάνουμε, να δώσουμε τα λεφτά να τα πετάξουμε έτσι; Συνέχισε, και άμα δεν πάει, τι να κάνουμε; Απλά «προσευχόμαστε». Οι απορρίψεις έρχονται η μία μετά την άλλη. Τελικά, η πλειοψηφία των παιδιών δεν γίνεται δεκτή στο δεύτερο έτος της αρχιτεκτονικής. Ο Γιάννης την τελευταία στιγμή αλλάζει την αίτησή του στο πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, που είναι για το δεύτερο έτος, και την κάνει για πρώτο, με αποτέλεσμα να γίνει δεκτός. Κατερίνα Λομβαρδέα Θα μπορούσατε να τους ενημερώνετε και στο φυλλάδιο ότι είναι μεγαλύτερες οι πιθανότητές τους να γίνουν δεκτοί στο πρώτο έτος σπουδών σε ένα άλλο αγγλικό πανεπιστήμιο παρά στο δεύτερο. Κωνσταντίνος Καρκανιάς πρόεδρος Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Ποτέ σε ένα φυλλάδιο προβολής δεν είναι δυνατόν να ξεχάσουμε ότι έχουμε φυλλάδιο προβολής, δηλαδή έχουμε ένα φυλλάδιο το οποίο παρουσιάζει τις καλές όψεις του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, τις καλές όψεις του πανεπιστημίου του Χέρτφορντσιρ, τις καλές όψεις ενός πανεπιστημίου που είναι σε υψόμετρο 2000 μέτρα και έχει πολύ χιόνι, δεν παρουσιάζει κανείς ότι κάνει πολύ κρύο, παρουσιάζει κανείς ότι μπορεί να κάνει σκι. Ο Γιάννης, ο Ιωσήφ και τα περισσότερα παιδιά του περσινού έτους, έχουν βρει τον δρόμο τους και κανείς δεν θέλει να θυμάται την περσινή περιπέτεια και τον χρόνο που χάθηκε. Το μόνο παράπονο του Γιάννη είναι ότι, αν ήξερε τι τον περίμενε, μπορεί να ήταν καλύτερα προετοιμασμένος. Γιάννης Μπουλουγράς πρώην σπουδαστής Ελληνοβρετανικού Κολεγίου Στάνταρ τώρα θα ήμουν σε ένα καλύτερο πανεπιστήμιο από ότι είμαι τώρα, όχι ότι έχω παράπονο από αυτό που είμαι τώρα, αλλά θα ήμουν στάνταρ σε καλύτερο πανεπιστήμιο. Το κράτος ελπίζει να υπαγάγει υπό τον έλεγχό του τα κολέγια, με έναν καινούριο νόμο που ψηφίστηκε τον περασμένο Αύγουστο, και μεταθέτει την αρμοδιότητα γι’ αυτά από το υπουργείο Ανάπτυξης στο Παιδείας. Παραμένει άγνωστο αν ο νόμος θα εφαρμοστεί, καθώς αρκετοί από τους όρους που θέτει συγκρούονται με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Από την πλευρά τους, οι ιδιοκτήτες των κολεγίων ελπίζουν ότι κάποτε θα αλλάξει το Σύνταγμα και θα μπορέσουν να ιδρύσουν στην Ελλάδα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Μέχρι τότε, δηλώνουν ότι επιθυμούν τον έλεγχο του ελληνικού κράτους, αλλά οι πράξεις τους δεν επιβεβαιώνουν πάντα τα λόγια τους.

ΔΕΣ ΤΟ VIDEO ΕΔΩ: http://www.skai.gr/master_avod.php?id=107079

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://folders.skai.gr/default.asp?pid=10&la=1&tID=172

Σε προσωπική συζήτηση μου με σπουδαστή της σχολής, έμαθα πως ο κόσμος το’χει τούμπανο όπως συνιθίζουμε να λέμε…. καθώς οι νεαροί σπουδαστές των άλλων τμημάτων της συγκεκριμένης σχολής γνωρίζουν πλέον καλά τα ανάλογα περιστατικά παιδιών που πήγαν στην Αγγλία με σκοπό να συνεχίσουν από το δεύτερο έτος των σπουδών τους στην Αρχιτεκτονική, και αντί αυτού….., δεν έγιναν δεκτοί ούτε στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου, διαπιστώνοντας από πρώτο χέρι, και με το δύσκολο τρόπο, πως η επωνομαζόμενη συνεργασία με το βρετανικό πανεπιστήμιο υφίσταται μόνο στη φαντασία του διευθυντή της σχολής!

όπου γάμος και γιορτή…

Αρχικά η σκέψη ήταν να κάνω χριστούγεννα και μετά να ασχοληθώ με το project … μετά προέκυψε και μια έκτακτη δουλίτσα και είπα θα τελειώσω και με αυτό εκεί γύρω στις 16/1 και μετά θα καταπιαστώ με το ζήτημα… η ευκαιρία ήταν ιδανική, θα πήγαινα και στην έκθεση new life (16-19/1/09 στο MEC) και κάπως έτσι θα έδινα το πρόσταγμα της εκκίνησης… με τα πολλά, (για να μη μιλήσω τώρα για το pc που κάηκε, και το υλικό της δουλειάς που χάθηκε) η ημερομηνία τελικά μετατέθηκε στις 23/1 (αφού να φανταστείς δεν έχω ξεστολίσει ακόμη τα χριστουγεννιάτικα, έτσι ώστε να έχω άλλοθι ότι ακόμη κάνω χριστούγεννα, οπότε είμαι εντός deadline, βάσει όσων είχα αρχικά «εξαγγείλει», άσε που… κοντεύω να τα συνηθίσω όλα αυτά τα στολίδια, μη σου πω, κινδυνεύω να κάνω πάσχα μαζί τους.) και φυσικά η εκκίνηση δεν έχει δοθεί ακόμη, και βρίσκομαι σε αναμονή της επόμενης ανατροπής, για παράταση!

Κάπου εκεί, μέσα στην ηρεμία των διαδοχικών παρατάσεων που έδινα στον εαυτό μου, ήρθαν οι άλλοι. Οι φίλοι και γνωστοί, οι πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, και οι εφ΄όλων των θεμάτων ειδικοί, να με συμβουλεύσουν και να με παροτρύνουν…

Να μη στα πολυλογώ,  άρχισαν να μου την πέφτουν αριστερά, δεξιά, ότι κοίτα μην χαλαρώνεις, ο Ιούλιος είναι hot season, μην τα αφήσεις όλα για τελευταία στιγμή και πελαγώσεις, ξεκίνα σιγά σιγά να κοιτάζεις εναλλακτικά σενάρια, αν (ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ «αν»!!!) έχεις περιορισμό στον budget σου ξεκίνα από χτες γιατί θα πρέπει να δεις 1.000 + 1 περισσότερες λύσεις μέχρι να βρεις αυτή που θα σε ικανοποιήσει αισθητικά, χωρίς να

Οκ!, Το΄χω, πρέπει να αγχωθώ, να προλάβω, να τρέξω, να οργανώσω, να διαλέξω. Να δοκιμάσω κρασιά και oρντέρβρ, σολωμούς και ψητά (άψητα), να φορέσω νυφικά, ποστίς, περούκες, και κάτι μπλε, να διαλέξω λουλούδια, στολίδια, κεριά και χαϊρια, να δω παπούτσια, χτενίσματα, μανικιούρ, και μακιγιάζ, να διαλέξω νυφικά σεντόνια, και γαμπριάτικα κοστούμια, να ξανατσεκάρω το budget και να αρχίσω φτου κι απ’ την αρχή, όχι ρε, σιγά μην αγχωθώ, το’ χω σου λέω, είναι κόλπο, είναι πλεκτάνη…

Εντάξει, κατάλαβα, αυτό το «αχ αυτήν την περίοδο κοίτα να την απολαύσεις» ήταν challenge.

Κάτσε όμως, για στάσου, για περίμενε ένα λεπτό, για πάρ’το αλλιώς, ένα πάρτυ είπαμε να κάνουμε, να δούμε φίλους και συγγενείς, να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια, να πιούμε στην υγειά μας, να χορέψουμε, να γελάσουμε, να ΠΙΟΥΜΕ ΞΑΝΑ, να ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ ΠΑΛΙ, να ιδρώσουμε, να λιώσουμε τα παπούτσια μας, να ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ, να ανταλλάξουμε ευχές, να νιώσουμε χαρά, να πλυμμηρίσει ΤΟ ΕΙΝΑΙ με συναίσθημα, χαμόγελο, αισιοδοξία, να πάρουμε και να δώσουμε 100 + πλέον φιλιά, και να γυρίσουμε σπίτι χαρούμενοι και αποκαμωμένοι, ξέρωντας ότι ναι, τελικά ένας γάμος ήταν και πέρασε!

 Μέχρι την επόμενη «κρίση πανικού» σου θυμίζω ποιός είναι ο πραγματικός σκοπός πίσω από όλα αυτά!

…girls just wanna have fun!

Καληνύχτα.

πως να χάσετε τη δουλειά σας… με 10 απλά βήματα!

Αχ ο σημερινός εργαζόμενος! Τι ανθρωποειδές κι αυτό. Άλλοτε homo-tempelikous, άλλοτε homo-workaholikous, άλλοτε homo-psudoergazomenous… Ένας άνθρωπος – χίλια πρόσωπα! Και 1000 ερωτήσεις!

Πόσες απορίες έχουμε για καθημερινά πράγματα, πόσες ερωτήσεις για την επιβίωση μας ουσιαστικά στο χώρο εργασίας, πόσα καυτά και πόσα παγωμένα ερωτήματα…

Επιτέλους όλες οι απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα των χιλιάδων homo-beaurokratoumenous σε ένα εύχρηστο site, με απλό και κατανοητό τρόπο, εδώ θα βρείτε συμβουλές για το:

• πως να χάσετε τη δουλειά σας με 10 απλά βήματα
• πως να πείσετε ότι είσαστε τόσο έξυπνοι όσο το αφεντικό σας
• πως να επιβιώσετε μέσα στο 8άωρο σας
• πως να αποφύγετε ηλίθια meetings
• πως να υποκριθείτε ότι είσαστε άρρωστοι

και το κορυφαίο

• οδηγός για αρχάριους, πως να μην μισείτε τη δουλειά σας

http://www.howcast.com/videos/3944-How-To-Lose-Your-Job-in-10-Easy-Steps

Α! Και για να μην ξεχνιόμαστε, Σε περίπτωση που δεν βρείτε αυτό που ψάχνετε στα βίντεο της πιο πάνω ιστοσελίδαςυπάρχει πάντα και ο Νο1 Τρόπος για να χάσετε τη δουλειά σας, ο πρωταθλητής, το αγαπημένο μας facebook!

O μη εικονιζόμενος κύριος της φωτογραφίας, ο φίλος μας ο Charlie, όχι μόνο ξεπέρασε τις 500 ώρες κοινωνικά δικτυώμενος με τους ¨φίλους» του στο εύλογο διάστημα των 6 μηνών, αλλά και αφού έλαβε τη σχετική παρατήρηση από τον προϊστάμενο του, ή μάλλον για να είμαστε πιο ακριβείς, την προϋδοποίηση ότι κάτι τέτοιο θα του κοστίσει τη δουλειά του, αυτός έκρινε σκόπιμο να την «ανεβάσει» στο info στο profile του έτσι ώστε να γίνει ίσως περισσότερο δημοφιλής και να αποκτήσει κι άλλους «φίλους».

Charlie, τα σέβη μου. Είσαι ο ήρωας μας!

Career Advice: Don’t Spend Half Your Work Day On Facebook And Then Brag About It

by Michael Arrington on March 9, 2007

A Goldman Sachs trader in the UK named “Charlie” was warned by his employer that his visits to Facebook on company time were to stop. He spent, apparently, over 500 hours on Facebook in a six month period. That works out to about 4 hours per day.

Unwisely, perhaps, Charlie posted the warning email on his Facebook account, saying “It’s a measure of how warped I’ve become that, not only am I surprisingly proud of this, but in addition, the first thing I did was to post it here, and that losing my job worries me far less than losing facebook ever could.”

Indeed.

I really wish I was a Facebook stockholder.

http://www.techcrunch.com/2007/03/09/career-advice-dont-choose-facebook-over-your-job/

 

scrapbooking 2009 – κάν΄το μόνος σου!

Αναζητώντας στο υπέροχο χάος των blogs κάτι να μου φτιάξει τη διάθεση, ή μάλλον σκοτώνωντας χρόνο ενώ αυτός με κυνηγάει…

(αλλά αυτά τα δύο πάνε πάντα πακέτο, ο χρόνος με κυνηγάει, και εγώ τον σκοτώνω, βγάλε άκρη πως γίνεται ο κυνηγημένος να γίνεται και δολοφόνος, μάλλον θα βρισκόμουν σε άμυνα όπως… τέλος πάντων, ξέφυγα πάλι, δεν λέει να ανοίγω παρενθέσεις…. «ο λόγος σας ήττο αρκετά παρενθετικός θα έλεγα», αχ Μυρτούλα τι γέλεια είχαμε κάνει!!)

Έλεγα λοιπόν ότι αναζητώντας κάτι να μην το οποίο δεν έχει σχέση με το Βωβό, τα γήπεδα και τα mall αυτής της πόλης, με τη Γάζα, και το θάνατο της λογικής, με την νέα (να μας ζήσει κιόλας, ευχές και χαιρετισμούς στο σπίτι) μας τρομοκρατική οργάνωση, με την επικείμενη οικονομική κρίση, με ό,τι μου θυμίζει πρωτοσέλιδο από ελληνική εφημερίδα…

έπεσα πάνω σε ένα σωρό από ανθρώπους δημιουργικούς, αισιόδοξους, ονειροπόλους, κυρίως γυναίκες, τι γυναίκες δηλαδή, αιώνια κορίτσια… με την καλή έννοια!

Και δεν μπορώ παρά να παραθέσω τις διευθύνσεις των σελίδων τους, και να σας παρακινήσω να δείτε και εσείς για 2-3 λεπτά κάτι όμορφο, ανάλαφρο, τρυφερό, ανθρώπινο, ευαίσθητο, μακριά από τον κόσμο των βιομηχανικών έτοιμων αγαθών και των τυποποιημένων υπηρεσιών που μας σερβίρουν κάθε μέρα.

Εδώ μπορείς να δεις πολλά και όμορφα : http://www.slide.com/r/DEtfERPNwD8SnzgKpX7VYKz8Lp4PfnUa?cy=bb

και για όσους και όσες νομίζουν ότι κάτι τέτοια χόμπυ μας πάνε πίσω, και έχουν μόνο διάθεση νοσταλγική....

http://dutchdare-cardchallenges.blogspot.com/

http://doubledutchchallenges.blogspot.com/

http://elzybells.typepad.com/

self placement – εσείς σε ποιό target group απευθύνεστε σήμερα;

Το 2009 είναι εδώ, επιτέλους!, αν σκεφτείς ότι από το Νοέμβριο γιορτάζουμε αυτά τα Χριστούγεννα, ότι τελικά τολμήσαμε και βγήκαμε για τα δώρα κατά τα μέσα του Δεκεμβρίου, ότι τρία χρόνια ακόμη απομένουν, κάν΄τε λίγο υπομονή, θα περάσει!

Από τη μία έχω post-engagement thoughts, από την άλλη έχω χριστουγεννιάτικο απολογισμό, και για να μην ξεχνιόμαστε έχω τη Γάζα που είναι εδώ, είναι παντού, είναι στο πίσω αλλά και στο μπροστινό μέρος του μυαλού μου, έχω το ένα μου ματι στη μικρή bisous – o στραβισμός είναι ένα πραγματικό ενδεχόμενο – έχω τον Κακλαμάνη που κάποιος τον έκοψε από την απευθείας σύνδεση ενώ μετρούσε αντίστροφα λίγα δευτερόλεπτα πριν την αλλαγή του χρόνου, έχω τον Jonathan Coe που μου θυμίζει την απόλαυση της ανακάλυψης ενός νέου τρόπου να περιγράψεις δύο ανθρώπους που περπατούν σιωπηλά πλάι πλάι, γιατί αποφεύγουν το διαπληκτισμό…

Αcross the steel footbridge, and over the railway line. There are a few trains at this time of night, services to London and Birmingham and Oxford have all but ceased, but now as they cross the foorbridge a goods train passes beneath their feet. It seems immensely long and noisy, making conversation impossible. A good job then, that they have no wish to converse, although a detached observer, supposing onε were to pass by, might have noticed on Ted’s face the marks of a growing unease, the strainings of a question long since framed but as yet unable to express itself. (page 25)

Ο διαπληκτισμός δεν είναι υγιής. Έπρεπε να με είχα προειδοποιήσει! If only. Aλλά τελικά βρέθηκα ανήμερα Χριστούγεννα – και αυτός ο χριστιανός κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια γεννιέται για χατήρι των χριστιανών, τι να πεις, και μεις πρέπει να φάμε και να πιούμε σαν να μην έχει ξαναγεννηθεί ποτέ – να συν-τρώω και να συν-ομιλώ (ή αλλιώς διαφωνώ) με νέο (κατά τα φαινόμενα) συν-δετημόνα, πλην όμως όχι και τόσο νέο στις αντιλήψεις, περί ΞΕΝΩΝ, περί πολύ καλών ανθρώπων – μπάτσων – που καλά κάνουν και τους πλακώνουν στο ξύλο τους αληταράδες, που ήρθαν και μας πήραν τις δουλειές, (λέει ο 30άρης που δουλεύει στην δική του εταιρία που του άνοιξε ο πατέρας του και δεν έχει στη δούλεψη του κανέναν εργαζόμενο χωρίς ελληνική ταυτότητα) και να μην ξέρω από που να φύγω, να βλέπω στο τραπέζι πρόσωπα να συσπώνται και άλλα να σκύβουν με νόημα – άσ’ το δεν οδηγεί πουθενά, μέρες που είναι, τι τα θες, ο καυγάς είναι βουλγκάρ, είναι πασέ, είναι τηλεοπτική σειρά του Δαλιανίδη, είναι αισθητικής 80’ς, είναι κακό feng sui, είναι κακό life style, είναι των σπηλαίων, εσύ μια χαρά κορίτσι, σοβαρή κοπέλα, τι τα βάζεις τώρα με το βολεμένο συνομοίλικο σου, άσ’ το δεν οδηγεί πουθενά – και γω να απαντάω, σαν να πρόκειται για νοήμονα συνδετημόνα, λες και είχα δίπλα μου κάποιον με αυτιά που χρησιμοποιούνται για να ακούει, μυαλό για να αναλύει, και ψυχή για να νιώθει.

Μέγα λάθος. Εκτός του ότι επέστρεψα σπίτι μου σκασμένη, κυριολεκτικά έξαλλη, μελαγχολική, και απαισιόδοξη, (πάνω απ’ όλα μόνη γιατί οι απόψεις μου εξέφραζαν μια μειοψηφία άκουσα και τη μικρή κατσάδα γιατί πάλι ήμουν η επαναστάτρια ανάμεσα στους λογικούς, η αναταραχή μέσα στη λιακάδα, ποιός θέλει βροχή στην παραλία, κανείς, χάλασα την ατμόσφαιρα των χριστουγέννων, είπαμε οι συζητήσεις για λεφτά, δουλειές, αξιοκρατία, ρεμούλα, μέσο, δημόσιο, αστυνομία, αναρχικούς, μικρούς αλέξηδες, παιδεία, ασφάλεια, εργασία, κόμματα, νέους, ανεργία, οικονομία, μετανάστες, ομοφυλόφυλλους, τέχνη ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΙ. Στις παρέες, το σαβουάρ βιβρ προστάζει να μιλάμε για καφετιέρες, καφετέριες, μανικιούρ-πεντικιούρ, ποδόσφαιρο, ποιος παντρεύτηκε, ποια πήρε, ποιος χώρισε, με ποια κοιμάται.

Άντε στο τσακίρ κέφι μιλάμε και για κανένα έργο που είδαμε στο σινεμά και αυτό γιατί δεν είχε πολιτικό / κοινωνικό /οικονομικό υπόστρωμμα, ήταν 100% αγνή ψυχαγωγία, από αυτή που επιτρέπεται να βλέπουμε με μεγάλο pop corn και πλατύ χαμόγελο. (Προς Θεού, δεν έχω τίποτα με το εμπορικό σινεμά, το αγαπώ, το λατρεύω, με αυτούς που μας φιμώνουν το στώμα τα έχω βάλει.) Προσοχή όμως! Είναι πολύ στενά τα περιθώρια, στο ίδιο τραπέζι κάποιος στην προσπάθεια του να επαναφέρει την τάξη και την ηρεμία, λίγο πριν σερβιριστεί το γλυκό, και ευτχώς μαζευτούν τα μαχαίρια… γύρισε την κουβέντα στον Παπαϊωάνου και στη Μήδεια του, αυτόν τον πως τον λένε μωρέ που έκανε την τελετή έναρξης, ναι αυτόν!, …και η συζήτηση κατέληξε σε ομοφοβική προπαγάνδα… Μα και αυτά τα αγόρια να χορεύουν με κολάν! Έλεος πιά!

Λοιπόν, για να μην μακρυγορούμε, και για αποφυγή παρόμοιων περιστατικών, στο σπίτι, στο γραφείο, στο facebook, το βράδυ με τους φίλους η συνταγή είναι απλή: Είσαι με θρήσκο; δεν μιλάς για βατοπαίδι. Είσαι με φίλοτης κυβέρνησης; Δεν μιλάς για τίποτα. Eίσαι με δημόσιο υπάλληλο; Δεν αναφέρεσαι καθόλου στο θέμα της δουλειάς. Eίσαι με ρατσιστή; Δεν υπάρχουν άλλοι εκτός από ΕΜΑΣ. Είσαι με αριστερό; Φυσικά και θα κατέβεις στα προπύλαια! Eίσαι με δεξιό; Μα τώρα και αυτά τα κωλόπαιδα τι διάολο προσπαθούν να αποδείξουν; To marketing έχει αναπτύξει το positioning και τις αγορές στόχους εδώ και πολλά χρόνια. Οι έννοιες είναι σχετικά γνωστές σε όλους μας, τοποθετήσου λοιπόν και εσύ ανάλογα με το συνομιλητή-στόχο, κινήσου έξυπνα και ευέλικτα, και όλοι θα σε αγαπούν, θα σε προτιμούν, θα θέλουν να βρίσκονται μαζί σου.

Αν πάλι δεν ξέρεις ακόμη τα χούγια του συνομιλητή σου, ακολουθείς την άλλη πανάρχαια τακτική. SHUT UP AND LISTEN. Οι ακραίες απόψεις καλό είναι να αποφεύγονται, απόλαυσε τους άπειρους τόνους του γκρι, μέχρι να μάθεις τις μαύρες και τις λευκές ζώνες του άλλου. ΜΕΧΡΙ ΝΑ συλλέξεις τα data και να ολοκληρώσεις το marketing research ώστε να έχεις αρκετές πληροφορίες  στη διάθεση σου ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΤΟΧΟ. Μarketing 1-2-3.

… It’s these wretched compromises we have to go through, every day of our lives. We never arrive at the truth, because we’ re always too busy making allowances. You end up never speaking your mind, you just say what you know the other person wants to hear. You frame a different truth for every context. You can’t talk about socialism with a group of conservatives, and you can’t talk about conservatism with a a group of socialists. If you want to talk about religion, you’ll find yourself saying completely different things depending on whether it’s a Buddhist, a Christian or an atheist you’ re discussing it with. If  you ask an academic for an opinion, it’ll be an academic one, if you ask a doctor, it’ll be medical, if you ask a solicitor, it will be legal. The minute we become socially active, we sacrifice honesty, integrity and neutrality to the impulse to avoid confrontation. It’s very depressing. (page 36)