Στον πάγκο petit dejeuner τα τελευταία κρουασάν προσπαθούν να κρύψουν την μελαγχολία τους. Στην γωνία δροσιάς μια μπύρα pietra στέκεται καματωτή πάνω στην τελευταία εξάδα νερού st george (το μπουκάλι φέρει την υπογραφή του Stark παρακαλώ). Κάτι μακαρόνια αναστενάζουν λίγο πιο πέρα με έκδηλη την απορία αν θα τα τιμήσουν οι ιδικτήτες τους ή θα τα αφήσουν μαζί με τα υπόλοιπα λιγοστά καλούδια στην κυρία που θα καθαρίσει το δωμάτιο μετά την έξοδο τους. Το literary corner μοιάζει λεηλατημένο όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, ό,τι διαβάζεται μπαίνει στην άκρη για να πάει στη βιβλιοθήκη του village de vacances. Για να περάσει στα χέρια κάποιου άλλου επισκέπτη. Ίσως μετά από λίγες μέρες, ίσως μετά από κάμποσα χρόνια.
Πέρυσι έφυγα με μια αίσθηση ανολοκλήρωτου, με μια λαχτάρα να ξαναέρθω φέτος. Να δω όσα δεν είδα. Να ξαναδώ όσα αγάπησα. Να ξανανιώσω την ίδια αίσθηση ελευθερίας, ηρεμίας. Φέτος φεύγω πλήρης. Το νησί με τα βουνά, τις λίμνες, τα ποτάμια, τις 3 επίσημες γλώσσες, τις απίστευτες παραλίες, τα αμέτρητα χωριά και τους περήφανους ανθρώπους δεν μπορείς να το δεις ποτέ ολόκληρο. Έχεις πάντα λόγους να ξαναέρθεις. Είτε λέγεται scuba diving, canoe cayak, GR20, trecking, paillote, ferme auberge, boulangerie, charcuterrie. Υou name it, που λένε και οι φίλοι μας οι βρετανοί.
φτάνοντας...
αυτό που λέμε σοκολάτα! η πιο σοκολατική παγωτένια απόλαυση!!!
το μπάνιο στον καταράχτη U FURU!
το καινούριο μου φετίχ!
οι υπερμεγέθεις ορτανσίες μπαίνοντας στο U FRAGNU!
το αγαπημένο paillote ή αλλιώς "πάμε στου Μπρούνο;"
η φρεσκάδα της μεσογείου!
τα beach parties
η οδήγηση στον Ν198
Η ιταλική κουζίνα αλά ...γαλλικά
το αυγουστιάτικο φεγγάρι
Ο μικρός πεγιόλ!
το μπλε της θάλασσας
το χαζό χαμόγελο σε μπλε φόντο
η μπυρίτσα, αλά κόρσικα
τα αγόρια της αφίσας στο αεροδρόμιο
Τώρα πια είμαι σίγουρη ότι ο δρόμος θα με ξαναβγάλει εδώ. Ίσως κάποτε έρθω και ζήσω μια οικογενειακή Κορσική στο Ajaccio ή μια περιπετειώδη στο Portovecchio, ή μια κοσμοπολίτικη στο Ιlle Rousse ή γιατί όχι μια πατροπαράδοτη στο Corte.
Marizz's Blog 
τώρα εγώ μπερδεύτηκα! ξανά εκεί του χρόνου ή αλλαγή;; χιχι! εγώ πάλι δε σου κρύβω ότι ζήλεψα τρελά το παγωτό! ίδιο χρώμα με το blog σου έχει πλέον! σλουρπ!
@chichipiru
καλώς τους!
άστα!!! μεγάλη ζημιά το παγωτό γενικά, γιατί ήταν παντού φρέσκο, και το σοκολάτα, ήταν σοκολάτα!!! (όχι γάλα)
όσο για του χρόνου, …, βλέπουμε!
ortansies, «xazo» xamogelo, katarrakths, PAGWTOO ola ta lefta mariza!! tha to valoume sto programma, fainetai panemorfo!
mh mou peis oti ekanes kai scuba diving???? oxi pes mou!!
@sylvia
όχι δεν θα σου το πω!!!
γιατί δεν έκανα (μα για τέτοια με έχεις κι εσύ?) χεχεχε
Δεν σου κρυβω οτι ζηλευω που είσαι εκει! Ζηλευω που είσαι ακόμα διακοπούλες! Ομορφο ποστ! Γεμάτο χρωματα εξοχή κι αρώματα!
Σε ευχαριστώ!
Φοβάμαι ότι σας έχω μπερδέψει… το ποστ (αυτό και όλα τα άλλα του αυγούστου) είναι copy paste το έγραψα στην Κορσική, το ανέβασα στην Αθήνα… γύρισα και εγώ, όπως όλοι σιγά σιγά!
Πως να μην μπερδευτούμε! Οκ σε ζηλευω για τότε που ήσουν εκει! Δεν αλλάζει!
Ευχομαι να είσαι καλα και να ξαναπάς!!!
Υγ. Πριν φύγεις σου είχα ενα δωράκι .. Μαλλον εφυγες και δεν το είδες .. Περνα απο το μπλόγκ και δες αν θες 😀
scuba diving mesa sto pagwto?:p egw pantws THA TO EKANAAA
Megia to kainourio outfit! Molis prosthesa tin Korsiki sti lista mou my friend!!
και πολύ καλά έκανες!!
καλή επιστροφή στην πραγματικότητα σε όλους μας εύχομαι!!!
το νέο λουκ το χρειαζόμουν να σου πω… είναι η εποχή των αλλαγών και των ανακατατάξεων
Μαριζα σε ειχα διαβασει απο το παλιο σου blog και για να μην κρυβομαι μπηκα για να πω γεια και να δηλωσω την παρουσια μου.Πολυ καλη και η καινουρια φορεσια σου.Μεγεια .Με εχει εντυπωσιασει η Κορσικη σου .Ειναι προορισμος που δεν τον σκεφτεσαι ευκολα.φαινεται να σε συνδεει κατι με αυτη την νησο!!!!Μηπως να σκεφτουμε και μεις να την γνωρισουμε?Δεν ξερω αλλα νομιζω πως αξιζει ετσι που μας τα λες.Θα ξαναπερασω.
Ο βιολιστής
Περπατώντας στην μεγάλη πόλη στάθηκα και κοίταγα μέσα από μια βιτρίνα έναν κινούμενο μουσικό με βιολί ……..ξέρετε αυτά τα περίεργα παιχνίδια που ακούς μουσική και κάνουν μια συγκεκριμένοι κινήσει .
Ενδομεταξη η πρώτες στάλες άρχιζαν να πέφτουν και εγώ κολλημένος στην κινήσει αυτού του περίεργου παιχνιδιού μινιατούρας ο κόσμος έτρεχε και εγώ εκεί η βροχή δυνάμωσε η πρώτες αστραπές άρχιζαν να πέφτουν σαν να έδειχναν την κυριαρχία στην κινήσει του κόσμου μας .
Ο βιολιστής
Μια κινήσει μαγική σαν την νότα της ψυχής
Που τρέχει στην κινήσει της ζωής
Σαν ανάσα που έρχεται και φεύγει ρυθμικά από την ζωή
Σαν μια στιγμή μαγική ξεχωριστεί
Σαν την βροχή που πέφτει σε κάθε σημείο που το δάκρυ
Κιλά και φερνή ζωή σαν το δάκρυ μιας ψυχής
Που αναζητά την δικιά του ξεχωριστεί στιγμή μαγική
Ο βιολιστής
Που κινείτε και δίνη κινήσει ρυθμό
Την στιγμή την μοναδική την ξεχωριστεί
Σαν κατή που νιώθει η καρδιά και το κορμί
Μια μουσική ρυθμική ξεχωριστεί στην κάθε σταγόνα
Που κιλά στην ζωή την ξεχωριστεί δικιά μου δικιά σου στιγμή
Μια μουσική που έρχεται και φερνή ζωή και σιωπή
Και όλα μαζί αναζητεί την δικιά σου δικιά μου στιγμή
Περπατώ στην βρεγμένη πόλη τα λούκια τρέχουν αδειάζουν από την βροχή και εγώ χαίρομαι που έζησα αυτήν την μοναδική δικιά μου δικιά σου στιγμή ……….?
Υποκλίνεται ένας αγράμματος
whatever, μπερδεμένο ευχαριστώ
από εμένα!
Το γυμνό κορμί αναζητεί την αντάρα
Που τρέχει στο κορμί σαν κατή το ξεχασμένο
Στην ζωή που κιλά τρέχει αναζητά
Τα χαμένα κομμάτια της ζωής ξανά
Σαν ένα φιλί που χάθηκε μέσα στην σκιά
Μιας θολής αλήθειας και ψέματος
Ξανά.
Ο χορευτής χορείοι για σένα ………
Ο βιολιστής
Περιπλανιέται στην πόλη και στέκετε σε ένα ετοιμόρροπο κτίριο το κοιτά σαν κατή που δεν είχε ξαναδεί .Μια εικόνα περίεργη στην μάτια του αλλά κάποτε αυτό το κτήριο είχε ζωή κινήσει μουσική τη περίεργο συναίσθημα που κιλά στο αίμα του .
Ανοίγει την θήκη και βγάζει έξω το βιολί του ……….θα παίξει για αυτούς που έζησαν σε ένα σπίτι που σήμερα είναι ειπώ κατάρρευση .
Συντρίμμια πάλι σαν μια εικόνα
Θολή ξεθωριασμένοι πια που έρχεται
Από τα παλιά ξεχασμένη σαν πολλά στην ζωή
Που κιλά και δεν σταματά μονάχα αφήνει χαλάσματα
Σορό τώρα πια και η εικόνα αλλάζει
Χάνετε η χαρά μένη μονάχα ένα χάλασμα
Που το σέρνει η μοναξιά που ποτίζει
Μούχλα κομμάτια μας περασμένα παλιά
Στην ζωή μας τώρα πια
Ο βιολιστής κοιτά τα χαλάσματα τα παλιά …………….βάζει στην θήκη το βιολί και χάνετε μέσα στην νύχτια
Υποκλίνεται ένας αγράμματος …..?
Αλλά μοναχικός λύκος ……………..!
Τώρα πια
Χωρίς ταυτότητα ………
Ο γέρος περπατά στο σοκάκι της πόλης του πέρναγε συχνά από τον ίδιο δρόμο μα ποτέ δεν κοίταγε τη γινόταν γύρο του απλός πέρναγε προσπέρναγε τα κομμάτια της ζωής και της σκέψης του .Σήμερα περνά πάλη από τον ίδιο δρόμο και σταματά στην μέση της ποριάς του κοιτάζει γύρο του και βλέπει ένα παράθυρο να το χτυπά ο άνεμος με λυσσά σαν να μην μπορεί κάνης να το κάνη στα σταματήσει .Κάθετε στην άκρη του πεζοδρομίου και αναροτιε τόσα χρόνια αν αυτό το παράθυρο το χτύπαγε κάθε φορά ο αέρας που πέρναγε στην ποριά του από εκεί .
Ένα δάκρυ κιλά τώρα ξερή πως τόσα χρόνια που πέρναγε από το ίδιο σοκάκι έχασε ένα κομμάτι της ζωής του που του μίλαγε σε αυτόν τον ρυθμό .
Τα δάκρια κυλάν ποτάμι …………………
Φαντά σου ποσά χρόνια πήγαν χαμένα στην ποριά της ζωής του ………..όταν δεν μπόρεσε σε αυτήν την ποριά να νιώσει την ανάγκη να προσέξει την κινήσει τον εικόνων της ζωής του που πέρασε ξαφνικά ……………?
Ο γέρος σηκώνετε παραπατά …………..και σωριάζεται νεκρός στην μέση του δρόμου …………..????????
Μήπως τον αναζήτησε και αυτόν κανένας η απλός έγινε ότι και με την κινήσει του αέρα στο παραθύρι ……….δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί οπός αυτός δεν ένωσε πράγματα εικόνες στην ποριά της ζωής του έτσι και η άλλη μπορεί να τον ξέχασαν στην συνήθεια του κόσμου μας ………
Τη τραγικό που είναι ………………
Υποκλίνεται ένας αγράμματος …………..?