A «Zing!» of Color by Emma Summerton

Η hip φωτογράφος Emma Summerton, υπεύθυνη για το lookbook του οίκου YSL αποθανατίζει για το εορταστικό τεύχος του New York Times Style Magazine τολμηρές, ζωηρές αποχρώσεις από την παλέτα για την Άνοιξη-Καλοκαίρι 2011.

Τα μοντέλα Tali Lennox, Luisa Bianchin, Pauline Van der Cruysse, Fabiana Mayer and Emily Senko καταλαμβάνουν τους δρόμους του Μανχάταν ( α λα Sex & the City) φορώντας Rodarte, Lacoste και Oscar de la Renta .

Τεύχος: New York Times Style Magazine, Holiday 2010, “Zing!”

Φωτογράφος:  Emma Summerton, Maxim Fashion Agents.

Mοντέλα: Tali Lennox, Luisa Bianchin, Pauline Van der Cruysse, Fabiana Mayer and Emily Senko

Δες το άρθρο ΕΔΩ: http://www.nytimes.com/interactive/2010/12/05/t-magazine/15well-collections.html?scp=1&sq=zing!&st=Search

http://www.emmasummerton.com/

το 2011

Εντάξει, δεν θέλω να σε πάρω από τα μούτρα και να με πεις πεσιμίστρια (όχι ότι δεν είμαι) αλλά επειδή ο άνθρωπος δεν αλλάζει (η χρονιά αλλάζει)

ας είμαι πιο ήπια με τις αποφάσεις μου φέτος, (ας μην εκτεθώ πάλι του χρόνου)

έχουμε και λέμε,

το 2011….

θα ξεκινήσω όμορφα και οργανωμένα (κι όπου με βγάλει)

θα περπατάω (περισσότερο)

θα κρατήσω επαφή με τους αγαπημένους μου

θα μαγειρεύω (περισσότερο)

θα ταξιδέψω

θα τολμήσω αλλαγές!

θα είμαι καλός άνθρωπος!

θα κάνω τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω!

θα τολμήσω!

ALL FABULUS PICTURES FROM etsy.com

ΔΕΝ-Νιου γιαρ’ς ρεσολούσιονς!

“A New Year’s resolution is something that goes in one year and out the other.” ~Oscar Wilde

2.1.11 ήδη και φέτος δεν θα πέσω στη λούμπα των NEW YEAR’S RESOLUTIONS..

Αντ’ αυτού ανατρέχω στα last year’s “NEW YEAR’S RESOLUTIONS” όπως αναρτήθηκαν εδώ, https://marizz.wordpress.com/2010/01/06/new-years-re-solutions/

Γιατί αλλάζει ο άνθρωπος; Δεν αλλάζει!

Δεν θα λέω “ΔΕΝ” όλη την ώρα.

Συνέχισα ακάθεκτη, κάθε λεπτό και κάθε ώρα της ημέρας….

Δεν θα γράφω “ΔΕΝ” όλη την ώρα.

Επίσης, συνέχισα ακάθεκτη, κάθε λεπτό και κάθε ώρα της ημέρας….

Δεν θα μασήσω στην νέα μου δουλειά.

Πάνω που πήγα να μασήσω, κατάπια, και το πήρα από την αρχή!

Δεν θα γκρινιάζω όλο το 24ωρο.

Άστο, καύ’το, δεν το’χω..

Δεν θα ξαναπάω πουθενά άβαφτη. Τι μου φταίει ο περιπτεράς, άνθρωπος είναι κι αυτός.

Χμ… μπα, δεν παίζει,

Δεν θα μετράω τα “ΔΕΝ” που λέω και γράφω γιατί θα αγχώνομαι περισσότερο και θα παίρνω περισσότερη αρνητική ενέργεια που είναι η μηχανή που τα ταίζει.

Καλό!!! Με έκανα και γέλασα, βρε! Ocd syndrome και να μην μετράω που ακούστηκε!

Θα χαμογελάω όταν σηκώνω το τηλέφωνο.

What!?

Θα πειθαρχήσω εμένα και θα επιτρέψω στους άλλους γύρω μου να αναλάβουν αυτοί τον εαυτό τους.

Lol!

Θα μαγειρεύω περισσότερο.

Yiap! Τα κατάφερα!!!!

Θα μαγειρεύω καλύτερα.

Yiap again!

Θα πάρω διαζύγιο από τα ντελιβεράδικα, σιχάθηκα πλέον. Γιακ!

Almost there…

Θα διαβάσω κάτι ξεχασμένα βιβλία στο ράφι.

… getting there

Θα κρατήσω ημερολόγιο.

Μπα..

Θα πηγαίνω στη λαϊκή.

Δύσκολο..

Θα βάζω χρήματα στην άκρη.

Ποιος ήρθε?

Θα πάω στο μουσείο της Ακρόπολης. (Έ μα πια, και η κουτσή Μαρία πήγε, σηκωτή την πηγαίναν, εμένα ακόμη να με βγάλει ο δρόμος;)

Ακόμη πηγαίνω..

Θα έχω το νου μου στο τιμώνι και όχι ….. (αν καταλάβω που τον έχω, θα σου πω)

Ναι καλά..

Θα μετράω μέχρι το 3 όταν έχω νεύρα και πρέπει να απευθυνθώ σε συνομιλητή / άνθρωπο / έλληνα / οδηγό / κάτοικο αττικής πυροβολημένο

Ούτε μέχρι το 1 δεν μέτρησα!

Θα κοιτάζω ευκρινώς αριστερά και δεξιά προτού περάσω από στενό που προηγούμαι!

No comments

Θα ντύνομαι πιο πολύχρομα. Μη δω άλλο μοβ και γκρι στην ντουλάπα!!!!

Χλωμό.

Θα βρω καλύτερο τρόπο να οργανώσω τα παπούτσια μου.

Maybe next year.

Θα κάθομαι όταν τρώω.

Εννοούσα μάλλον στο γραφείο.

Θα κάθομαι με ίσια την πλάτη.

Εννοούσα μάλλον … ?

Θα κάθομαι και θα τρώω για τουλάχιστον 20 λεπτά.

Καλά, ok, ας το αφήσουμε το κοριτσάκι να τραγουδήσει λίγο ακόμη, κι ας είναι παράφωνο

Θα κάθομαι και θα τρώω για τουλάχιστον 20 λεπτά με ίσια την πλάτη.

Λα λα λα λα λα λα λα

Θα πω στην σοκολάτα ότι δεν είναι φάρμακο και να με αφήσει στην ησυχία μου, αρκετά προβλήματα έχω και χωρίς την “βοήθεια” της.

Λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα

Θα τρώω σοκολάτα για την γεύση.

Μα δεν έχει τέλος (τρέλος) αυτό το τραγούδι λέμε!

Θα μπλογκάρω μόνο επειδή / όταν θέλω.

Οκι-ντόκι!

Θα πήξω και θα γουστάρω.

Oh yes indeed!!!

Καλή χρονιά σε όλους και προσοχή! ιδού η λίστα με τα new year’s resolutions που δεν πρέπει να αποφασίσετε για το 2011!

http://www.cnn.com/2010/LIVING/12/29/tf.new.years.resolutions/index.html

Amsterdam: the foodie report

Μπορείς να συνοδεύσεις τον καφέ σου με λεπτές, ολόγλυκες και τραγανές βάφλες σκανδιναβικού τύπου, ή την παραδοσιακή αφράτη βέλγικη βάφλα  με κρέμα ή μαρμελάδα μούρου,(που εγώ τρώω μόνο με σοκολάτα!).

Αν πάλι προτιμάς, ένα ντόνατ μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα στα πάμπολα υπαίθρια Ντονατάδικα που θα συναντήσεις στη βόλτα.

Είτε ψάχνεις patat met…mayonnaise και μια ζεστή κρεμμυδόσουπα, είτε κάτι πιο παραδοσιακό όπως ένα Hotchpotch (παραδοσιακό πιάτο με πουρέ πατάτας και λουκάνικο, και διάφορα άλλα υλικά συνήθως λουκάνικο, σπανάκι καρότο, κρεμμύδι και άλλα λαχανικά) ή Stamppot (περίπου το ίδιο χωρίς το λουκάνικο), σίγουρα θα το βρεις σε κάποιο από τα πολλά pubs του Άμστερνταμ.

Για τους πιο κλασσικούς, ένα burger είναι πάντα ιδανική αφορμή για λίγες ακόμη (!) υπέροχες τιγανητές πατάτες,

Αυτό που δεν θα πρέπει να παραλείψεις είναι μία τυπική ολλανδική μηλόπιττα ή κατά το εξοτικότερον Appeltaart.

Για όποιο λόγο και να βρίσκεσαι εδώ, επιβάλλεται μια βόλτα από ένα κοντικό σούπερ μάρκετ, για να πάρεις τουλάχιστον μία συσκευασία VLA.

Πρόκειται για ένα addictive dessert που έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1950, ένα πάντρεμα γιαουρτιού και custard. Θα το βρεις σε πολλές γεύσεις, σοκολάτα, βανίλια, μπανάνα ακόμη και στρατσιατέλα! Το καλύτερο κατά την ταπεινή μου γνώμη; Dubel! Σοκολάτα-βανίλια, όπως το παγωτό μας όταν ήμαστε παιδιά.

Amsterdam: the window effect (windows can’t lie)

Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τα μεγάλα παράθυρα του Άμστερνταμ. Για τα μεγάλα παράθυρα χωρίς κουρτίνες, για τον καλβινισμό και τα κατάλοιπα του στη σημερινή πρωτεύουσα της γοητευτικής αυτής Κάτω Χώρας.

Αντί αυτού, θα σου δείξω πως είναι η ζωή μέσα από αυτά, για κάποιους τυχερούς που ζουν και εργάζονται εκεί.

Και επειδή πάντα επιθυμούμε αυτό που δεν έχουμε, αυτοί σίγουρα θα ζήλευαν τη δική μου θέα θάλασσα (δεσμεύομαι να ποστάρω αντίστοιχα), αλλά προς το παρόν χρησιμοποιώ το παρόν βήμα για να νοσταλγήσω και να ζηλέψω τη δική τους θέα στο κανάλι.

and have yourself a merry merry Christmas….

From the bottom of my heart,

a VERY MERRY CHRISTMAS

to all of you, dropping by!

Amsterdam: the exotic effect

In The Art of Travelling, Alain De Botton describes Amsterdam as exotic.

On disembarking at Amsterdam’s Schiphol Airport, only a few steps inside the terminal, I am struck by a sign hanging from the ceiling that announces the ways to the arrivals hall, the exit and the transfers desks…

The exoticism is located in particular areas; in the double a of Aankomst, in the beighbourliness of a u and an i in Uitgang, in the use of English subtitles, in the word for desks, balies, and in the choice of practical modernist fonts, Grutiger or Univers.

If a sign provokes such pleasure, it is in part because it offers the first conclusive evidence of having arrived elsewhere.

It is a symbol of abroad.

A few papes later he raises the question:

Why be seduced by something as small as a front door in another country? Why fall in love with a place because it has trams and its people seldom have curtains in their homes?

However absurd the intense reactions provoked by such small foreign elements may seem, the pattern is at least familiar from personal life. There too we may find ourselves anchoring emotions of love to the way a person butters bread or turning against them because of their taste in shoes. To condemn ourselves for these minute concerns is to ignore how rich in meaning details may be.

…My enthusiasms in Amsterdam were connected to my dissatisfactions with my own country, with its lack of modernity and aesthetic simplicity, with its resistance to urban life and its net-curtained mentality.

What we find exotic abroad may be what we hunger for in vain at home.

christmas perfect!

Κρίση, οικονομία, γιορτές, δώρα… οξύμωρα πολλά και πριν πέσεις στην κατάθλιψη ιδού ιδέες super dazzling και super οικονομικές για να λάμψεις, και να πεθάνει η μιζέρια (μαζί με το 2010!)

Ζήτω το internet, ζήτω το έθνος!

more stylish tips at

http://christmas.style.uk.msn.com/

a dusty pink xmas!

Θέλω ένα dusty pink φόρεμα. Πρέπει να το έχω πριν το πάρτυ.

Αναζητώ έμπνευση στο polyvore.com (η αγαπητή Β. το μοιράστηκε μαζί μου, τι το μοιράστηκε, τα μάτια μου άνοιξε ένα πρωινό με ένα μέιλ με τίτλο ‘ΘΑ ΚΟΛΛΗΣΕΙΣ’ , ε και κόλλησα!)

Κι αν ακόμη αναρωτιέσαι τι είναι αυτό το polyvore και γιατί είναι κόλλημα, το Polyvore είναι μια σελίδα στο ίντερνετ η οποία δίνει τη δυνατότητα σε κάθε wannabe fashion editor να στήσει τα δικά της layouts επιλέγοντας ανάμεσα σε αμέτρητα fashion items.

Αυτό που είναι ακόμη καλύτερο, είναι ότι κλικάροντας πάνω σε ένα item βλέπεις όλους τους συνδυασμούς με τους οποίους έχει στηθεί από τις διάφορες fashionistas, ενώ παράλληλα μπορείς να σχολιάζεις (αλά facebook) αυτά που σου αρέσουν, και να ανταλλάζεις μηνύματα με τις/τους υπόλοιπους «editors».

Eπιπλέον αν θες μπορείς απλά να παραγγείλεις από το on line store ό,τι σου γυαλίσει! Πρόκειται λοιπόν για ένα εμπλουτισμένο net-a-porter, με πολύ fun και έξτρα δόσεις attitude!

Κοίτα πόση έμπνευση μπορεί να ξεκινήσει από ένα dusty pink φόρεμα…

http://www.polyvore.com/

http://blog.polyvore.com/

something «tasteful» in my inbox!

Καμιά φορά ανθίζει το inbox, εκεί που δεν το περιμένεις!

H haute couture συναντά τη γαστρονομία δια χειρός Fulvio Bonavia!

Fulvio Bonavia is an award-winning Italian photographer. Though he has shot ad campaigns for a wide range of international clients, such as Adidas, Heineken, Swatch, Amnesty International, and Alitalia, he is best known for his campaigns for automotive companies including Jaguar, BMW, Saab, Alfa Romeo, Daimler-Chrysler, and Audi.

Prior to establishing himself as a photographer, Bonavia worked as a graphic designer and movie-poster illustrator. In 2008, Hachette Australia published A Matter of Taste, a book featuring Bonavia’s conceptual photos of food as fashion—corn espadrilles, aubergine slippers, and a tagliatelle belt, for example. A French edition of A Matter of Taste was published in 2009, and a selection of images from the book was exhibited at the La Grande Epicerie in Paris.

Μπες εδώ και ανακάλυψε όλες τις συλλογές του.

http://www.fulviobonavia.com/